وِه رِی گُلالِ مُنگشت

   بیَو  بِریم   وا با   یَک   ،   وِه  رِی  گُلالِ  مُنگشت

       تو کِل بِزَن سی دل مو ، مو سی تو چینُم  اَندَشت

            بِشینیم   پا   تَشِ  تُنگ    ،    تا  وِه  سَوَق   پا  چاله

                 لوواموُن  مِن  لووِه  یَک    ،   گاله  زَنیم   مِنِه  دشت

                                                     شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، مُتخلّص به سِتین

                                                                           تیرماه 1398