AMIR REZA

           برایِ پسرم ( امیر رضا )  :

                           امیرِ من

   آمد گُلی به دنیا ، از مِلکِ بختیاری

   شاداب رُخ ، شِکُفته ، چون نوگُلِ بهاری

   رویَش چو ماهِ تابان ، قَدَش چو شاخِ شِمشاد

   از قامت استوار است ، چون کوهِ آسِماری

   گشته رها چو شیری ، از بیشه زارِ زاگرس

   تا حک کند به تاریخ ، یک نامِ ماندگاری

   بعد از گذشتِ سالی ، از رَه رسیده اکنون

  رها نموده ما را  ،  از بُغضِ انتظاری

   با اِقتباس زِ نامِ  نیکِ شَهِ خُراسان

    رضا لقب گرفته ،  این عشقِ تَه تَغاری

   دُردانه ی پدر شد ، امیر رضایِ خوش نام

   تا که ز دل بر آرَد ، ایامِ غمگُساری

   ما را چه حالِ خوبیست ! ، در باورِ زمانه

   بهتر از این چه باشد ، اینگونه افتخاری ؟

   داوود ! بِبال بر خود ، در این وِلایتِ عشق

   نزدِ امامِ هشتم ( ع ) ، یک عُمر همجواری .

                  یا مولایم :  امام رضا ( ع )

   یا امام رضا ( ع ) ! من و پسرم امیر رضا ، تا ابد غلامتیم

    شاعر معاصر : داوود جمشیدیان ، متخلّص به سِتین

        اسفندماه 1398 --- خراسان رضوی ( مشهد )